Περιγραφή προϊόντων

Υλικά και τεχνικές

Το αντίθετο στη δημοφιλή πεποίθηση, glassmaker και το stained-glass καλλιτέχνη θα μπορούσε σπάνια να είναι το ίδιο πρόσωπο ακόμη και στους πιό πρόωρους χρόνους στην πραγματικότητα, οι δύο τέχνες ασκήθηκαν σπάνια στην ίδια θέση. Η υαλουργική εργασία ήταν ο ευκολότερα οργάνωση στην άκρη ενός δάσους, όπου οι τεράστιες ποσότητες καυσόξυλου, τέφρας, και άμμου που ήταν απαραίτητες για την κατασκευή του γυαλιού μπόρεσαν να βρεθούν, ενώ τα στούντιο λεκιάζω-γυαλί-παράθυρο-παραγωγής ήταν κανονικά οργάνωση κοντά στα σημαντικότερα εργοτάξια. Ο stained-glass καλλιτέχνης, επομένως, έχει εξαρτηθεί πάντα από glassmaker για το αρχικό υλικό του. Χρωματισμένος με τα μεταλλικά οξείδια ενώ σε έναν λειωμένο κράτος-χαλκό για το ρουμπίνι, κοβάλτιο για το μπλε, μαγγάνιο για την πορφύρα, αντιμόνιο για κίτρινο, ο σίδηρος για τα πράσινος-φύλλα του μεσαιωνικού γυαλιού παρήχθη με το φύσηγμα μιας φυσαλίδας του γυαλιού, το χειρισμό της σε μια σωληνοειδή μορφή, την κοπή μακριά των ακρών για να διαμορφώσει έναν κύλινδρο, τη σχισμή του κυλίνδρου κατά μήκος κάτω από μια πλευρά, και την εξομάλυνση της σε ένα φύλλο ενώ το γυαλί ήταν ακόμα κόκκινο - καυτός και σε ένα εύκαμπτο κράτος. _αυτός είμαι έπειτα επι:τρέπω να δροσίζω πολύ αργά ένας κλίβανος έτσι ώστε αυτός θα είμαι κατάλληλα ανοπτώ και όχι επίσης δύσκολος να κόβω επάνω ο, τιδήποτε μορφή ίσως είμαι απαιτώ για ο σχέδιο. Δεδομένου ότι αυτά τα φύλλα του γυαλιού, με εξαίρεση έναν τύπο γνωστό ως λαμμμένο γυαλί, χρωματίστηκαν πραγματικά με ένα βασικό χρώμα σ' όλο, οι αλλαγές από ένα χρώμα σε άλλο στο σχέδιο ενός παραθύρου θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο με την εισαγωγή των χωριστών κομματιών του γυαλιού σε κάθε ένα από τα απαραίτητα χρώματα.

Είτε τυχαία είτε από τη σκόπιμη πρόθεση, το γυαλί έκανε στους 12ους και 13ους αιώνες είχε σχεδόν τον ιδανικό συνδυασμό crudity και καθαρισμού για το λεκιασμένο γυαλί. Τα φύλλα, 10 από 12 ίντσες (25 από 30 εκατοστόμετρα) σε μέγεθος, ήταν και αρκετά οριζόντια και αρκετά λεπτός να κοπούν πολύ ακριβώς στις απαραίτητες μορφές, όμως ακόμα αρκετά μεταβλητός στο πάχος (από λιγότερο από 1/8 ίντσα [3 χιλιοστόμετρα] σε τουλάχιστον 5/16 ίντσα [8 χιλιοστόμετρα]) για να έχουν τις πλούσιες μεταβάσεις σε βάθος των χρωμάτων τους. Με την πρόοδο της τεχνολογίας γυαλιού στους Μεσαίωνες και το Renaissancecame η δυνατότητα να παραχθούν τα μεγαλύτερα, λεπτύτερα, και πιό επίπεδα φύλλα του γυαλιού σε μια αρκετά μεγαλύτερη σειρά των χρωμάτων από ήταν δυνατός στο 13ο αιώνα. Σε κάθε διακριτό στάδιο σε αυτήν την ανάπτυξη, εντούτοις, το γυαλί έγινε λιγότερο οπτικά ενδιαφέρον ως αισθητικό στοιχείο στο δικαίωμα του. Οι γοτθικοί αφυπνιστές αναγνώρισαν αργότερα αυτήν την επίδραση, και στο μέσος-19$ο αιώνα άρχισαν μια επιστροφή στις προηγούμενες μεθόδους το γυαλί. _αυτός ανα:πτύσσω ο αποκαλούμενος «παλαιός» γυαλί, που είμαι εντυπωσιακά παρόμοιος χρώμα, σύσταση, και σκιάζω ο γυαλί που είμαι χρησιμοποιώ ο 12$ος και 13ος παράθυρο. Το «παλαιό» γυαλί παραμένει το βασικό υλικό που χρησιμοποιείται stained-glass στα παράθυρα σε αυτήν την ημέρα.